Nasza wspólna lalka

Powiększ obraz

13 czerwca obchodzony jest Światowy Dzień Lalki. Trudno wyobrazić sobie zabawkę, która służyłaby nam wierniej niż lalka. Lalki towarzyszą ludziom od wieków, niezależnie od statusu materialnego, wieku, miejsca urodzenia czy koloru skóry. Są powierniczkami dziecięcych trosk, strażniczkami sekretów, pomagają radzić sobie z tęsknotą, dzielą z nami radości, pilnują bezpieczeństwa podczas snu, a w niektórych kulturach chronią od złych mocy i demonów. Dawniej lalki powstawały z rzeczy łatwo dostępnych w danym regionie – patyków, gliny, drewna, kości, skór zwierząt czy kawałków materiałów. Wraz z rozwojem techniki lalki przybrały postać coraz bardziej zbliżoną do człowieka. Otrzymały pierwsze ubrania, które można zmieniać, a nawet dorobiły się domów, mebli oraz rozmaitych akcesoriów. Dzięki zabawie lalkami dzieci na całym świecie uczą się wyrażać emocje, ćwiczą wyobraźnię, a także, odgrywając sceny znane im z najbliższego otoczenia, przygotowują się do dorosłego życia. Lalki gotują obiady, zapraszają znajomych na herbatki, pracują w polu, robią zakupy, eksperymentują, a nawet latają w kosmos. Najwięcej radości dostarczają lalki własnego wyrobu, których szczegóły muszą być wytwarzane wytężoną pracą własnej wyobraźni… Dlatego też, wraz z przedszkolakami z Ożarowa postanowiliśmy stworzyć własną lalkę, która zamieszka na półce w przedszkolu. Zrobiliśmy ją z szarego papieru. Zabawa była przednia: gniecenie papieru, skręcanie, badanie twardości głowy, modelowanie dłoni i stóp, zaplatanie warkocza i wreszcie malowanie oczu i ust… Wysiłkiem kilkudziesięciu rączek dzieci powstała wspólna przedszkolna lalka.
Agata Rzeźnik